Tijd

Ik krijg vaak de vraag waarom ik fotografeer. Is het een uit de hand gelopen hobby? Heb ik een fascinatie voor beeld? Of is het met de paplepel ingegoten. 
Eigenlijk is het een klein beetje van allemaal. Ik studeerde bij de Willem de Kooning Academie waar ik de minor Analoge fotografie volgde. Hier leerde ik echt fotograferen op gevoel, concept & beeld. Maar mijn grootste drijfveer is het vastleggen van tijd.

Het leven bestaat uit het maken van herinneringen. Die worden gecreëerd door smaak, beelden en geluid.
Het geluid van krekels herinneren je aan die ene strandvakantie, de geur van die ene parfum brengt je terug naar de warme knuffels van een persoon en die foto's met die brede glimlach herinneren je aan dat ene moment in tijd, waar iedereen nog bij elkaar was, waar de kinderen nog klein waren en waar je voor altijd met ontzettend veel plezier terugkijkt. 

We kunnen niet tijdreizen. Maar het bevriezen van een moment, het maken van herinneringen,  het vangen van emotie, gevoel en liefde in 1 seconde, dat kan wel en dat is wat ik doe!

Toen mijn schoonvader in 2019 overleed wilde wij graag  ter nagedachtenis een mooie foto van hem. Dat was het moment toen alles op zijn plek viel, want de foto die zo belangrijk werd, was de foto die ik terloops van hem had gemaakt. Waar hij op het zitje van zijn fiets ruste, met zijn biertje in zijn hand, een half glimlachje op zijn gezicht, kijkend naar zijn kleinkinderen.

Dat is de waarde van fotografie en daarom is het belangrijk om voor heel eventjes, al is het maar voor 1 seconde, de tijd te vangen.
 
Capturing moments
& memories for life..

Liefs,

 Emily